واقعیت مجازی

واقعیت مجازی یا Virtual Reality که به اختصار با حروف VR نمایش داده می‌شوند عبارت است از تلاش بشر برای برداشتن مرزهای بین فضای واقعی و فضای مجازی. واقعیت مجازی یک تکنولوژی و فناوری نوین می باشد که به کاربر نیز امکان می‌دهد تا با یک محیط شبیه‌سازی رایانه‌ای اندرکنش یا تعامل داشته باشد. بیشتر محیط‌های واقعیت مجازی تجهیزاتی برای اندرکنش تصویری انسان با رایانه می باشند اما گروه محدودی دارای حسگرهایی صوتی یا لمسی برای تعامل با کاربر هستند. نوع دیگری از واقعیت مجازی نیز وجود دارد که توسط تصاویر پانورامای ۳۶۰ درجه ایجاد میگردد و در واقع واقعیتی از آنچه هستیم را برای دیگران نیز به نمایش می‌گذارد. با فناوری واقعیت مجازی می‌توان این امکان را فراهم نمود تا افراد بتوانند از امکانات و مکان شما به خوبی دیدن نمایند. واقعیت مجازی که از آن به عنوان محیط چند رسانه‌ای همه‌جانبه هم یاد می‌شود، یک محیط شبیه‌سازی کامپیوتری نیز می‌باشد که می‌تواند حضور فیزیکی را در یک محل و در یک دنیای واقعی یا یک دنیای مجازی شبیه‌سازی کند. اغلب محیط‌های واقعیت مجازی در درجه اول، تجربه‌های دیداری می‌باشند که یا از طریق یک صفحه کامپیوتر و یا از طریق دستگاه برجسته بینی نیز  قابل رویت می‌باشند. برخی از شبیه‌سازها دارای اطلاعات حسی دیگری مانند تولید صدا هم می‌باشند. در موارد پیشرفته تر، دستگاه‌های فناوری لمسی شامل اطلاعات لمسی ای هستند که به عنوان نیروهای بازخورد در صنایع پزشکی و بازی سازی و نظامی شناخته می‌شوند. واقعیت مجازی فناوریی می باشد که در آن محیطی مجازی در جلوی چشمان کاربر قرار میگیرد و براساس حرکت سر و بدن آن محیط مجازی تعامل نیز برقرار می کند. به عبارت دیگر هنگامی که یک فرد هدست واقعیت مجازی را بر روی سر خود نصب می کند، در جلوی چشمان خود محیطی را مشاهده می نماید که براساس تغییر موقعیت بدنش تغییر می کند و ذهن انسان پس از مدتی می پذیرد که در یک محیط واقعی نیز قرار گرفته است. واقعیت مجازی اغلب نیاز به چیزی برای پوشش هر دو چشم را دارد و فناوری فعلی از نمایشگر ها و لنز ها استفاده می کند. البته تصویر جایگزین در سراسر محدوده دید ما دیده نمی شود. در بیشتر موارد لبه صفحه نمایش را می بینید که تا حدودی این واقعیت را نیز مختل می کند. البته از آسیب های واقعیت مجازی می توان گفت هنگامی که مغز شما احساس می کند در دنیایی به اندازه کافی واقعی قرار گرفته، واکنش های بدن را واقعی می کند و ممکن است منجر به حالت تهوع گردد.

کامپیوتری بودن: فقط ماشین‌های پیشرفته با قابلیت‌های گرافیکی کامپیوتری به قدر کافی سریع می باشند تا بتوانند جهان‌هایی باورپذیر و تعاملی ایجاد نمایند که وقتی در آنها حرکت می‌کنیم، در زمان واقعی تغییر کنند.

کاوش‌پذیری: یک جهان وی‌آر باید به قدر کافی بزرگ و پر جزئیات باشد تا بتوانید در آن نیز کاوش کنید. هر چقدر که یک نقاشی واقع‌گرایانه باشد، باز هم فقط یک صحنه را از یک نقطه‌نگاه نشان می‌دهد، اما واقعیت مجازی این نقطه کور را پوشش داده است.

شناور بودن: برای اینکه واقعیت مجازی باورپذیر و تعاملی باشد، لازم می باشد که هم بدن و هم ذهن شما را درگیر کند. ممکن است شما یک بازی شبیه‌سازی پرواز در کامپیوتر خود انجام دهید و برای ساعت‌ها خودتان را در آن گم نمائید، و با حرکت شما مناظر تغییر کنند، اما این باز هم یک شبیه سازی پرواز واقعی نیست. شبیه‌سازی پرواز واقعی با استفاده از صندلی و محیطی انجام میگردد که در آن نیروهای مختلف را روی بدن خود احساس می‌کنید و در آن شناور می‌شوید. این قابلیت ویژگی‌ کلیدی دیگر وی‌آر نیز محسوب می‌گردد.

تفاوت بین واقعیت افزوده و واقعیت مجازی چیست؟

واقعیت مجازی (Virtual Reality) و واقعیت افزوده (Augmented Reality) دو روی یک سکه می باشند. واقعیت افزوده اشیاء مصنوعی را در محیط واقعی شبیه‌سازی می کند؛ اما واقعیت مجازی یک محیط مصنوعی برای قرار گرفتن در آن ایجاد می‌نماید.

در واقعیت افزوده، کامپیوتر از حسگرها و الگوریتم‌هایی برای تعیین موقعیت و جهت دوربین استفاده می‌کنند. سپس فناوری AR گرافیک سه بعدی را همانطور که از دید دوربین به نظر می‌رسد، ارائه می دهد و تصاویر تولید شده توسط کامپیوتر را نیز مانند یک دنیای واقعی در دید کاربر قرار می‌دهد.

در واقعیت مجازی، کامپیوتر از حسگرهای مشابه واقعیت افزوده به علاوه ریاضیات نیز استفاده می‌کند. با این حال، به جای قرار دادن یک دوربین واقعی در یک محیط فیزیکی، موقعیت چشم‌های کاربر در محیط شبیه سازی شده نیز قرار می‌گیرد. اگر سر کاربر بچرخد، گرافیک مطابق با آن واکنش را نشان می‌دهد. فناوری VR به جای ترکیب اشیاء مجازی و یک صحنه واقعی و دنیایی متقاعد کننده و تعاملی را برای کاربر ایجاد می‌کند.

اصطلاح واقعیت مجازی یک کلمه دهن پُر کن می باشد که در تبلیغات بسیاری از بازی‌های موبایلی و کامپیوتری و فیلم‌های انیمیشن و ۳ بعدی و مواردی مشابه این استفاده می‌گردد. این در حالی است که هیچ یک از این موارد نمی‌توانند تجربه شناور شدن در محیط مجازی را به شما نیز منتقل کنند.

برنامه های کاربردی واقعیت مجازی به ویژگی‌هایی بیش از گرافیک نیاز دارند. شنوایی و هم بینایی در کنار هم نیز بهتر عمل می‌کنند و حس واقعی بودن را بهتر به بیننده و شنونده القا می‌کنند. در واقع انسان‌ها به نشانه‌های صوتی نیز سریع‌تر از نشانه‌های بصری واکنش نشان می‌دهند.

برای اینکه تجربیات همه جانبه‌ای در مورد واقعیت مجازی ایجاد گردد، باید صداهای محیطی و ویژگی‌های فضایی به طور دقیق شبیه‌سازی شوند. این دو در کنار هم حس یک حضور واقعی و قدرتمند را به کاربر دنیای مجازی می‌دهند. بنابراین برای تجربه جزئیات صوتی به هدفون‌هایی که در دو گوش قرار داده می‌شوند نیز نیاز دارید تا تجربه‌ای بهتر و جذاب‌تر داشته باشید.

در حال حاضر اطلاعات سمعی و بصری به راحتی در واقعیت مجازی تکرار می‌شود؛ ولی محققان در حال تلاش می باشند تا حواس دیگر را هم در این مورد دخیل کنند. مثلا تصور کنید حس لامسه در یک محیط مجازی نیز وجود داشته باشد. می‌توان گفت که این محیط دیگر مجازی نیست و به یک محیط واقعی خیلی نزدیک شده. البته در حال حاضر هم تردمیل‌های همه جهته به کاربران این امکان را می‌دهند که با نشستن روی یک صندلی یا روی مبل، احساس کنند که واقعاً در یک محیط شبیه‌سازی قدم می‌زنند.

بازار 20  تمامی محصولات خود را از برند های معتبر و با کیفیت عالی دریافت می نماید و خدمت شما عزیزان ارائه می دهد. و برای شما مشتریان عزیز ارسال می شود.